Brownsberg, vogeltjes en afscheid

Dag allemaal,

En dan is het ineens zover. Ik ben weer thuis. De laatste dagen wilde ik dit verslag nog schrijven maar het vloog om en de dag van vertrek werd natuurlijk op z’n Kristels lichtelijk chaotisch dus dat is niet meer helemaal gelukt. Gelukkig hebben we op de laatste dag nog een cd winkel gevonden zodat ik nu thuis op de bank met “Suri lovers rock #1” met heel veel fantasie en inlevingsvermogen, me nog even in Switi Sranan begeef.
Want.. de laatste weken zaten ook weer vol met leuke belevenissen die ik graag nog wil delen! Laat ik beginnen bij de avond van de musical waar ik eerder al over schreef.

Dit werd een indrukwekkende avond. Tijdens de musical ‘een ode aan het doe theater’ werden we meegevoerd in scènes van 40 jaar Suriname. Het was een pittige binnenkomst met een scene die ging over de slaventijd. Andere stukken waren erg grappig of werd ik quasi serieus toch echt aan het denken gezet. Er werd erg goed gespeeld, gezongen en het was zo tof dat de band live op het podium voor de muziek zorgde.. erg blij dat ik er geweest ben!

Ook gingen we nog op trip naar de brownsberg het brokopondomeer (stuwmeer) en ston island waar we een nachtje verbleven. We gingen in totaal met 5 en vertrokken ’s ochtends richting de Brownsberg, het laatste stuk was een onverharde weg en was daarom ontzettend hobbelig.. maar niet een beetje, echt heul. Iedereen had z’n raam open, ik had ‘m dicht gedaan maar nadat ik me er keihard tegen had gestoten zag ik het nut van het open raam toch wel ;) we reden met de pick up tot bijna de top en vanwege de smalle stukken moest er steeds worden getoeterd voor het geval er een tegenligger aankwam. De rit was al een belevenis op zich! Eenmaal boven hebben we van het uitzicht kunnen genieten over het meer; echt heel magisch maar ook bizar om te bedenken dat er hele dorpen hebben moeten wijken voor dit meer. Er werd hen toen betere huisvesting, water, elektriciteit en een kleine vergoeding beloofd maar al deze dingen zijn pas heel laat, kort geleden of helemaal nooit waargemaakt. Er werd verteld dat er gedoken is in het meer en dat daar nog hele dorpen zichtbaar waren. De takken die je boven het water uit ziet komen zijn de boomtoppen, echt heel bijzonder. Vanaf de top kon je ook het witte strandje zien liggen van de plek waar we zouden overnachten. Vanaf de top zijn we naar beneden gewandeld naar een waterval de ‘Leoval’. Hier konden we lekker relaxen en kwam ik erachter dat ik onderweg één van mijn slippers was verloren.. eenmaal op de terugweg vond ik deze gelukkig weer! Maar.. kwam er toen achter dat ik de tweede op de terugweg had verloren.. hoe bedoel je Kristel actie?!  Weer boven hebben we lekker geluncht en toen ik van andere wandelaars begreep dat mijn slipper niet ver terug lag hebben we mijn slippers op de weg naar beneden weer kunnen herenigen. Wat een toestand.. Eenmaal op ston island hebben we genoten van de mooie plek aan het meer. Het weer was geweldig mooi. We hadden een huisje en daarnaast een hangmattenkamp waar we meteen onze hangmatten ophingen. Toen ik relaxed aan het hangmateren was moest ik lachen toen mn huisgenootje zei; ik durf nog niet hoor, straks val ik en dat wordt m’n dood. Hm.. kort daarna BOINK Kristel op de grond omdat 1 knoop had losgelaten.. het was niet mijn beste dag geloof ik.. ’s avonds hebben we op de veranda bij het meer genoten van Borgoe (Surinaamse rum). Hierna ben ik voor de zekerheid toch maar in een bed gaan slapen in plaats van in mijn hangmat  de volgende dag hebben we nog lekker rustig aan gedaan, genoten van het mooie weer en de mooie plek. Nadat we over het meer nog naar een eiland zijn gevaren en daar nog apen hebben gezien, was het tijd om in te pakken en, via de stuwdam (wow groot!) weer naar Paramaribo te vertrekken.

De volgende dag was zondag, en dat was mijn laatste zondag dus de laatste dag dat ik vroeg kon opstaan om naar de vogeltjes te gaan kijken op het onafhankelijkheidsplein. Dit is iedere zondagmorgen het toneel van een mannenhobby in Suriname; zangvogels. Ze laten de zangvogeltjes tegen elkaar strijden door de kooitjes bij elkaar te hangen. Bij elke vogel staat een man met een scorebord waarop er door te turven wordt bijgehouden welk vogeltje de meeste ‘slagen’ (een slag is een stukje melodie met een duidelijk begin en eind) maakt. Het plein was ontzettend druk bezocht en er waren een aantal wedstrijden tegelijk bezig. Met de volle zon liep de temperatuur al snel op en ik was stiekem nog erg moe van de trip dus we zijn niet lang gebleven maar toch erg leuk om te hebben gezien.

De laatste week was toen echt ingegaan en dat betekende woensdag afscheid nemen op Betheljada. Ik had voor vers fruit, zuivel en stroop (limonade) gezorgd wat alle bewoners als tussendoortje van hebben genoten. Er was gelukkig genoeg over zodat ze de dag erna ook nog als tussendoortje fruit konden eten. Ik had ’s middags een afspraak staan voor een evaluatiegesprek. Ik was ontzettend verrast toen er in plaats van dat gesprek ineens de staf, een aantal collega’s en kinderen met taart de activiteiten ruimte binnenkwamen. Ik kreeg een mooie speech, foto’s, een mooie tekening en een certificaat van waardering. Ik stond met mijn mond vol tanden, veel te gek en zo lief! Het afscheid van de kinderen en een aantal collega’s was wel even slikken. Wat heb ik een fijne tijd gehad. Het is op zoveel verschillende manieren zo’n waardevolle ervaring geweest! Ik zal deze plek zeker niet vergeten en wil heel graag nog een keer terugkomen.

Nadat we donderdag nog de Peperpot plantage hebben bezocht, donderdag avond het uitgaansleven van Paramaribo hebben beleefd en vrijdag de stad nog even te zijn in geweest.. was het toch echt tijd om alle waardevolle, mooie en spannende herinneringen en belevenissen in te pakken en weer terug naar Nederland te vliegen. Zo dubbel omdat ik nog wel langer had willen genieten in en van het mooie Suriname en het werken met de bewoners, maar keek er ook erg naar uit om iedereen weer te kunnen zien bij thuiskomst.

En wat was het een fijn welkom op Schiphol. Het is nog erg wennen om weer in Nederland en thuis te zijn.. maar hé, no spang, dat komt heus wel weer goed!

Mooi Suriname, tot ziens!