Werkervaringen en quadtour

Dag allemaal,

Daar ben ik weer! Mijn plan was om dit reisverslag al eerder met jullie te delen, maar mijn ‘planning’ werd in de war geschopt doordat ik woensdagmiddag te horen kreeg dat mijn 4 daagse tour naar de Raleighvallen de volgende ochtend 7uur vertrok. En dit terwijl ik ervan uitging dat we zaterdag zouden vertrekken.. Verassing! Even schakelen natuurlijk, ik heb het geweldig gehad! Maar daarover later meer.. (oehh wat een cliffhanger ;))

Want hierbij zoals beloofd wat meer over mijn werkplek en wat belevenissen tot nu toe daar. Ik schreef al wat over de andere werkmentaliteit en werktempo. Tjonge en wennen was en is dat nog voor mij! Zoals alles in Suriname wat meer op het gemak en langzamer gaat, zo zit de lat ligt hoog hoger hoogst, alles kan beter, sneller en efficiënter, geloof ik toch wel heel diep geworteld in mij. Ik heb me dan ook heel erg verbaasd over een aantal dingen. Bijvoorbeeld dat de verzorgsters regelmatig liggen uit te rusten op een matras/zitzak/waterbed en soms zelfs in slaap (lijken te) vallen. Dat de verzorgsters op de groepen naast de basiszorg niet of nauwelijks activiteiten ondernemen. Dat sommige kinderen heel lang in één houding zitten of liggen en vaak ook op die plek het eten krijgen en dat er in mijn ogen vaak pas laat word gereageerd als een kind ongenoegen uit of aan het huilen is. Daarnaast zijn er ook momenten dat ik echt mijn tong moet afbijten als het gaat om het aanspreken van de kinderen. Bijvoorbeeld een kind stout noemen als het moet huilen, doe niet zo lastig, of verwend zijn als ze aangeven iets niet te lusten door niet te willen eten.

Ik moet daarbij zeggen dat ik mijn eerste indrukken toch ook wel echt heb moeten bijstellen. Werken in een tropisch klimaat vraagt ook om een ander werktempo, ze staan hier vaak 1 op 5 of meer en dit zorgt voor echte spitsmomenten en lichamelijk zwaar werk. Ik kwam er gaandeweg ook achter dat het voor vele een tweede baan is. Na een 8 uurs dienst gaan sommige door naar bijvoorbeeld het ziekenhuis om daar nog een dienst te draaien of andersom. Simpelweg om rond te kunnen komen..

De grootste verschillen met de zorg in Nederland zijn toch de faciliteiten en de beschikbaarheid van middelen, zo zijn er vaak dingen kapot, erg oud of gewoon op. Hierbij gaat het dan juist ook om de ‘basis ingrediënten’ van verantwoord werken zoals handschoenen, zeep, enz. en voor de bewoners een goede rolstoel of aangepaste zit/lig mogelijkheid en met regelmaat fysio of andere nodige therapieën.

Wat ik erg jammer vond en nog steeds vind is dat ik moeilijk contact krijg met collega’s en me zodoende soms niet erg welkom voel. Gelukkig heb ik een leuke directe collega waarmee het contact steeds leuker en meer ontspannen wordt. Mijn werkzaamheden en wat ik tot nu toe heb mogen zien en doen lopen heel erg uiteen, wat ik erg leuk vind. Ik loop en help mee met de activiteitendienst voor de 30 bewoners van de 24 uurszorg. Wat was het moeilijk al deze namen te leren en onthouden! Vandaag ontdekte ik dat dit inmiddels gelukkig heel aardig gelukt is. Naast mijn bijdrage in de activiteitenruimte help ik ook met de verzorging, huishoudelijke taken en de maaltijden. Ik heb ook een dagje mee mogen lopen met de ambulante tak die een collega instelling bezochten; ik kreeg met nog twee stagiaires een uitgebreide rondleiding wat erg leuk en interessant was. Ook heb ik al een dag meegelopen op de dagopvang (help, nog 20 kinderen en namen leren kennen! ;)) en kon ik meerijden met de busroute om kinderen van de dagopvang thuis op te halen. Bijzonder om te zien waar deze kinderen wonen. Verder is me gevraagd mee te denken in een activiteiten/dagprogramma voor de dagopvang, leuk!

Er zijn wekelijks terugkomende activiteiten. iedere maandag komen er 3 clowns voor plezier en afleiding, echt ontzettend leuk en bijzonder. Ik ben 2 keer mee geweest om met een groepje kinderen te gaan zwemmen, één keer viel in het water ;) door een tropische plensbui die niet meer ophield maar vorige week woensdag hebben we flink spetterplezier gehad in het zwembad. Het zogenaamde ‘vlinderbad’ op het terrein van Betheljada zelf kunnen we hopelijk ook snel gaan gebruiken, het is de bedoeling hier wekelijks met de kleine kinderen te gaan zwemmen. Het wachten is alleen nog even op water :)

Ik geniet enorm van de activiteiten en soms maar kleine maar echte geluksmomenten met de kinderen. Trouwens, ik zeg wel steeds kinderen maar er zijn ook zeker (jong)volwassen bewoners. Wat een bijzondere, mooie en pure mensen zijn dit toch en wat ben ik blij en dankbaar dat ik op deze manier 2 maanden mijn bijdrage kan leveren.

Maaaar naast het werken vermaak ik me ook nog prima! Ik heb met mijn hele leuke huisgenootjes nog een quadtour gedaan, inmiddels al een week geleden. Wat is dat leeuukk!! Wat een power heeft zo’n ding. Na wat uitleg en een klein rondje oefenen vertrokken we voor het ‘inrijden’ om het vliegveld de Zanderij heen, daarna de savanne in met al geweldige plassen waar we met het motte 'zie je een plas, gas!' al goed nat gespetterd werden. Na de savanne vervolgde de tocht door de jungle. Hier waren een aantal flink diepe plassen of kreekjes die we door moesten; natte voeten! Ook wat obstakels als bruggetjes getrotseerd, die vroegen wel wat concentratie. Verder was het echt genieten van het heerlijk crossen en als ik achterop zat natuurlijk ook van de omgeving. Het was een heerlijke dag en heb ontzettend genoten en veel lol gehad!

Helaas vertrokken dezelfde leuke huisgenootjes afgelopen donderdag weer naar Nederland. Maar niet voordat we eerst nog twee keer gezellig uit eten zijn geweest :) Het lege huis is even wennen en ik mis de gezelligheid!

Wist je verder dat… Ik veeeel meer te vertellen heb maar ook nog wat bewaar voor skypegesprekken en voor als ik weer terug ben?!
Wist je dat… ik hier al bijna een maand ben.. de tijd vliegt!
Wist je dat… ik het een beetje spannend vond om de eerste keer met de bus te gaan maar dat eigenlijk heel leuk is
Wist je dat… ik er niks van snapte als er op het werk over ‘afgaan’ gesproken werd (wie weet wat ik bedoel?!)
Wist je dat… pompelmoes heel lekker is
Wist je dat… heel veel er vanuit gaan dat ik een stagiaire ben
Wist je dat… ik vaak verbaasde en bewonderende reacties krijg als ik vertel dat ik alleen ben en er ook niemand op bezoek komt
Wist je dat… ik gauw ga proberen mijn avonturen van de binnenlandse trip ook met jullie te delen, tot snel dus!

Groetjes!